Klub Forda Pumy

[Zahariash]

Z okazji mijających w tym miesiącu, 140 lat istnienia tramwajów w Gdańsku, była okazja trochę pojeździć zabytkowymi "trajtkami"
Przy tej okazji, ZKM przedstawił swój tabor autobusowy. Zarówno ten najnowszy, jak i zabytki typu "Ogórek". czy Ikarus.
Normalnie usiadłem i wróciły wspomnienia ze szkolnych wycieczek do Łeby

Trochę historii
W 1873 roku tramwaje konne połączyły Śródmieście z Wrzeszczem i Oliwą, jednak prace nad realizacją pierwszej linii tramwajowej w Gdańsku Niemieckie Towarzystwo Tramwajów Konnych rozpoczęło już w 1871 roku. Trasa miała długość 10 kilometrów i składała się z jednego toru, na którym znajdowało się kilka mijanek. Przestrzeń między szynami została wybrukowana, tak aby była wygodna dla koni. Na końcu linii, w gdańskiej Oliwie, na dzisiejszym skrzyżowaniu Grunwaldzkiej i Pomorskiej została zbudowana pierwsza zajezdnia tramwajowa z przestronną stajnią, która była długa na 233 i szeroka na 62,5 stopy oraz wysoka na 14 stóp i mogła pomieścić 160 koni.

Zakupiono łącznie 25 wagonów, a 18 wagonów sprowadzonych z Hamburga było dwupoziomowych z 46 miejscami siedzącymi. Pojazdy miały 7 metrów długości i 2 metry szerokości. Wagon jednopoziomowy ważył około 3000 kg i miał 36 miejsc siedzących. Po zmroku wozy były oświetlane lampami karbidowymi i olejowymi umieszczonymi za plecami woźnicy. Jak informuje "Danziger Zeitung", oficjlne otwarcie pierwszego odcinka tramwaju konnego nastąpiło 21 czerwca 1873 roku. Dzień później gazeta informowała, że kursy tramwajowe rozpoczęły się o godzinie 6 rano i były utrzymywane w cyklu około dwudziestominutowym. Opłaty za przejazd pobierał konduktor . Bilet kosztował od 1 do 3 srebrnych groszy w zależności od długości przejechanej trasy. Nocne przejazdy, między godziną 23 a 24, były dwukrotnie droższe.

Tak wyglądały początki tramwaju konnego w Gdańsku, bo już w latach następnych można było dojechać nim do Siedlec i Oruni, a następnie po centrum miasta z Dolnego Miasta na Targu Rybnym i na ul. Wałową.

Wraz z postępem technicznym rozwijały się również tramwaje. Pięć lat po pojawieniu się pierwszego tramwaju elektrycznego na świecie, na gdańskie ulice, w sierpniu 1896 roku, wyjechały pierwsze wagony elektryczne.

W pierwszej kolejności zelektryfikowano wszystkie linie konne. W latach 1899-1901 powstały trasy tramwajowe z Nowego Portu do Centrum i przez Brzeźno do Wrzeszcza.

Poważny kryzys przyniosły lata I wojny światowej. Zawieszono część linii, brakowało węgla dla własnych elektrowni zasilających sieć trakcyjną. Po powstaniu Wolnego Miasta Gdańska opracowano program modernizacyjny tramwajów. Zakładał on budowę nowych tras, zakup nowoczesnych wagonów oraz modernizację systemu zasilania. 1 lipca 1927 roku uroczyście otwarto nową linię tramwajową do plaży na Stogach. W 1935 roku oddano do eksploatacji zajezdnie przy ul. Wita Stwosza.

Lata trzydzieste to czas wielkiego kryzysu gospodarczego, który zahamował realizację dalszych planów, a kolejne trudności nadeszły wraz z wybuchem II wojny światowej. Ofensywa armii radzieckiej sprawiła, że wraz z miastem ginęły gdańskie tramwaje. Heroiczny wysiłek nowych polskich tramwajarzy zaowocował uruchomieniem pierwszych tramwajów na Dni Morza w 1945 roku. Sukcesywnie do roku 1949 przywrócono kursowanie tramwajów na wszystkich trasach przeznaczonych po wojnie do odbudowy. W 1946 roku uruchomiono nową trasę pomiędzy Oliwą i Sopotem.

W 1959 roku nowopowstała trasa W-Z pozwoliła na likwidację tramwaju na ulicy Długiej. W 1969 roku pojawiły się na ulicach pierwsze wagony przegubowe typu 102N. W roku 1975 wyruszyły na trasy pierwsze wagony typu 105N. Nowopowstałe osiedla Zaspa i Przymorze otrzymały połączenie tramwajowe w 1978 roku. W roku 1980 wykonano połączenie na ul. Klinicznej i przedłużenie torowiska na ul. 3 Maja. W 2007 roku oczekiwane od dziesięcioleci tramwaje dotarły na Chełm, a w 2012 roku na Łostowice. Również i tabor po roku 2000 jest sukcesywnie wymieniany i modernizowany. Odchodzą wagony generacji 105N, a w ich miejsce pojawiły się dwukierunkowe wagony z częścią niskopodłogową tzw. "Dortmundy" i wiele wagonów niskopodłogowych wraz z 35 całkowicie niskopodłogowymi tramwajami PESA-Swing. Dzisiaj tramwaje ze znakiem gdańskiego ZKM-u kursują na kilkunastu liniach przewożąc rocznie około 80 mln pasażerów.

Kilka fotek z dzisiejszego dnia:
https://plus.google.com/photos/115774807593481724115/albums/5892444139071433553/5892444141973580050?authkey=CPbTwJDg0oihSA&pid=5892444141973580050&oid=115774807593481724115

Z okazji mijających w tym miesiącu, 140 lat istnienia tramwajów w Gdańsku, była okazja trochę pojeździć zabytkowymi "trajtkami"
Przy tej okazji, ZKM przedstawił swój tabor autobusowy. Zarówno ten najnowszy, jak i zabytki typu "Ogórek". czy Ikarus.
Normalnie usiadłem i wróciły wspomnienia ze szkolnych wycieczek do Łeby

Trochę historii
W 1873 roku tramwaje konne połączyły Śródmieście z Wrzeszczem i Oliwą, jednak prace nad realizacją pierwszej linii tramwajowej w Gdańsku Niemieckie Towarzystwo Tramwajów Konnych rozpoczęło już w 1871 roku. Trasa miała długość 10 kilometrów i składała się z jednego toru, na którym znajdowało się kilka mijanek. Przestrzeń między szynami została wybrukowana, tak aby była wygodna dla koni. Na końcu linii, w gdańskiej Oliwie, na dzisiejszym skrzyżowaniu Grunwaldzkiej i Pomorskiej została zbudowana pierwsza zajezdnia tramwajowa z przestronną stajnią, która była długa na 233 i szeroka na 62,5 stopy oraz wysoka na 14 stóp i mogła pomieścić 160 koni.

Zakupiono łącznie 25 wagonów, a 18 wagonów sprowadzonych z Hamburga było dwupoziomowych z 46 miejscami siedzącymi. Pojazdy miały 7 metrów długości i 2 metry szerokości. Wagon jednopoziomowy ważył około 3000 kg i miał 36 miejsc siedzących. Po zmroku wozy były oświetlane lampami karbidowymi i olejowymi umieszczonymi za plecami woźnicy. Jak informuje "Danziger Zeitung", oficjlne otwarcie pierwszego odcinka tramwaju konnego nastąpiło 21 czerwca 1873 roku. Dzień później gazeta informowała, że kursy tramwajowe rozpoczęły się o godzinie 6 rano i były utrzymywane w cyklu około dwudziestominutowym. Opłaty za przejazd pobierał konduktor . Bilet kosztował od 1 do 3 srebrnych groszy w zależności od długości przejechanej trasy. Nocne przejazdy, między godziną 23 a 24, były dwukrotnie droższe.

Tak wyglądały początki tramwaju konnego w Gdańsku, bo już w latach następnych można było dojechać nim do Siedlec i Oruni, a następnie po centrum miasta z Dolnego Miasta na Targu Rybnym i na ul. Wałową.

Wraz z postępem technicznym rozwijały się również tramwaje. Pięć lat po pojawieniu się pierwszego tramwaju elektrycznego na świecie, na gdańskie ulice, w sierpniu 1896 roku, wyjechały pierwsze wagony elektryczne.

W pierwszej kolejności zelektryfikowano wszystkie linie konne. W latach 1899-1901 powstały trasy tramwajowe z Nowego Portu do Centrum i przez Brzeźno do Wrzeszcza.

Poważny kryzys przyniosły lata I wojny światowej. Zawieszono część linii, brakowało węgla dla własnych elektrowni zasilających sieć trakcyjną. Po powstaniu Wolnego Miasta Gdańska opracowano program modernizacyjny tramwajów. Zakładał on budowę nowych tras, zakup nowoczesnych wagonów oraz modernizację systemu zasilania. 1 lipca 1927 roku uroczyście otwarto nową linię tramwajową do plaży na Stogach. W 1935 roku oddano do eksploatacji zajezdnie przy ul. Wita Stwosza.

Lata trzydzieste to czas wielkiego kryzysu gospodarczego, który zahamował realizację dalszych planów, a kolejne trudności nadeszły wraz z wybuchem II wojny światowej. Ofensywa armii radzieckiej sprawiła, że wraz z miastem ginęły gdańskie tramwaje. Heroiczny wysiłek nowych polskich tramwajarzy zaowocował uruchomieniem pierwszych tramwajów na Dni Morza w 1945 roku. Sukcesywnie do roku 1949 przywrócono kursowanie tramwajów na wszystkich trasach przeznaczonych po wojnie do odbudowy. W 1946 roku uruchomiono nową trasę pomiędzy Oliwą i Sopotem.

W 1959 roku nowopowstała trasa W-Z pozwoliła na likwidację tramwaju na ulicy Długiej. W 1969 roku pojawiły się na ulicach pierwsze wagony przegubowe typu 102N. W roku 1975 wyruszyły na trasy pierwsze wagony typu 105N. Nowopowstałe osiedla Zaspa i Przymorze otrzymały połączenie tramwajowe w 1978 roku. W roku 1980 wykonano połączenie na ul. Klinicznej i przedłużenie torowiska na ul. 3 Maja. W 2007 roku oczekiwane od dziesięcioleci tramwaje dotarły na Chełm, a w 2012 roku na Łostowice. Również i tabor po roku 2000 jest sukcesywnie wymieniany i modernizowany. Odchodzą wagony generacji 105N, a w ich miejsce pojawiły się dwukierunkowe wagony z częścią niskopodłogową tzw. "Dortmundy" i wiele wagonów niskopodłogowych wraz z 35 całkowicie niskopodłogowymi tramwajami PESA-Swing. Dzisiaj tramwaje ze znakiem gdańskiego ZKM-u kursują na kilkunastu liniach przewożąc rocznie około 80 mln pasażerów.

Kilka fotek z dzisiejszego dnia:
https://plus.google.com/photos/115774807593481724115/albums/5892444139071433553/5892444141973580050?authkey=CPbTwJDg0oihSA&pid=5892444141973580050&oid=115774807593481724115